Rondom mij heen zijn nu heel wat collega's aan de gang met tablet-pc's. Binnen vele organisaties wordt bijvoorbeeld een IPad beschouwt als het panacee voor alle communicatie-, informatie- en productieproblemen. Dat roept allerlei vragen op. Natuurlijk is zo'n apparaat heel aardig speelgoed. En als je even de crux doorhebt dan is het zeker een bijzonder ding. Maar het is natuurlijk niet nieuw. Zonder dat ik wil teruggaan naar de tijd van Mozes (die had er twee) of de oude Romeinen (die hadden er twaalf) zal ik even terugblikken. Om precies te zijn naar de jaren zestig van de twintigste eeuw. Vooral in het kader van ARPA zijn toen veel belangrijke dingen begonnen. Het is wat betreft uitvindingen op computergebied een tweede gouden periode. Een van de personen die toen actief was is Alan Kay. Hij en zijn team introduceerden het idee van de Dynabook, een compacte en zeer veelzijdige computer. Volgens een artikel van Kay uit 1972 was deze personal computer bedoelt om het leren van kinderen te ondersteunen. In dit kader werkten hij en zijn team ook onder meer aan objectgeorienteerd programmeren (Smalltalk) en aan een grafische gebruikersomgeving en het is leuk om kinderen dingen te zien doen waarvan de meeste volwassenen indertijd niet wisten dat ze konden.
De meeste pc’s van nu zijn aardig ver met de meeste functies die Kay voor ogen stonden. Maar zijn de tablets dat ook? Ik betwijfel het. We zien soms spectaculaire dingen, maar het is voorlopig nog geen apparaat dat qua veelzijdigheid met een goede laptop of pc kan wedijveren. In de Duitse versie van C't Magazin konden we eerder dit jaar een vergelijking vinden van de mogelijkheden van tablets, Netbooks en Ultrabooks. Van alle drie was absoluut iets positiefs te zeggen. Tablets zijn over het algemeen bijzonder snel, Ultrabooks zijn zeer veelzijdig en Netbooks kunnen ook behoorlijk wat en zijn ook nog relatief goedkoop. Als ik dit tegen elkaar afweeg dan verwonder ik me. Waarom gaat iedereen aan de IPad (c.s.)? Het zal wel zijn om een fundamenteel mensenrecht uit te oefenen: 'the right to play'. Dat zal ik niemand betwisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten